கலாச்சார-காலனித்துவம் மற்றும் மக்களை பிரித்தாளும் கொள்கை

 Cultural-colonization and the banning of hijab

1936 ஜனவரி 8, அன்று, ரெஸா கான் பஹ்லவி ஈரானிய பெண்களுக்கு ஹிஜாப்பை தடை செய்தார்.

பிரித்து ஆளும் கொள்கை’, நாம் பலமுறை கேள்விப்பட்ட பிரபலமான உத்தி. இன்னும் தெளிவுபடுத்த வேண்டுமானால்: ‘(உங்கள் எதிரி சமுதாயத்தை) பிரிக்கவும் (இந்த வழியில், அவர்களை சிந்தனை செய்ய விடாது , கவனத்தை சிதைந்து, திசைதிருப்ப செய்வதன் மூலம்) அவர்கள் மீது ஆட்சி செய்தாழ் என்பதாகும்.’ இது ஒரு சமுதாயத்தை அதன் மதிப்புமிக்க உடைமைகளை சுரண்டுவதற்காக நன்கு அறியப்பட்ட, ஒரு காலனித்துவ கொள்கையாகும். பிளவுபடுத்துதல் மற்றும் பிரிவினையைத்  தூண்டும் பிரச்சினை பொதுவாக,  அரசியல் உலகில் மட்டுமே விவாதிக்கப்படும் அணுகுமுறையாகும். ஆனால் அது உண்மையில் அது அவ்வாறுதானா, அல்லது நமது பார்வை அரசியல் மயமாக்கப்பட்டதா? என்பதை இந்த கட்டுரை ஆராய்கிறது.

மேற்கூறப்பட்ட குறுகிய முன்னுரை வரம்பொன்றை குறிப்பிடவில்லை என்பதால், ஒரு குறிப்பிட்ட துறைக்கு மட்டும் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஒரு காலனித்துவ மூலோபாய பிரிவு ஏற்று கொள்ளப்படலாகாது; அது  சாத்தியமான அனைத்துத் துறைகளிலும் பிரயோகிக்கப்பட்டது என்பதை சுட்டிக்காட்ட வேண்டும். மேற்கண்ட கருத்தை வேறு முறையில் சொல்வதானால், உங்களால் முடிந்த அனைத்தையும் கொண்டு பிரிவினையை ஏற்படுத்தி அதன் மூலம் ஆட்சி செய்தல் என்று விரித்து எழுதலாம். எனவே, காலனித்துவ வாதிகளின் பிரித்தல் என்ற கருத்தை பகுப்பாய்வு செய்தால், அரசியல் சாராத விடயங்களிலும் பிளவுகளை உருவாக்கும் வாய்ப்பை அவர்கள் ஒருபோதும் தவறவிடவில்லை என்பதை கவனத்தில்கொள்ளுதல் அவசியமாகும். எடுத்துக்காட்டாக, ஒருவர் கடந்த காலத்தை அல்லது நிகழ்காலத்தை ஆராய்ந்து கலாச்சாரம் அல்லது கலாச்சார அடையாளம் போன்ற பகுதிகளில் பிளவுகளைத் தூண்ட காலனித்துவவாதிகள் மேற்கொண்டா முயற்சிகள் மற்றும் உத்திகளைக் காணலாம். பிளவுபடுத்தும் அரசியலை செயல்படுத்துவதே காலனித்துவத்தின் அரசியல் அணுகுமுறைக்கு முக்கியமானதாகவும் விரும்பத்தக்கதாகவும் இருக்கையில்  ஒரு சமூகத்தில் கலாச்சாரம் மற்றும் பாரம்பரிய அடையாளத்தின் முக்கியமான மதிப்பு என்ன என்ற கேள்வி எழுப்பப்படலாம். உண்மையில், கலாச்சாரம் என்பது ஒரு சமூகத்தை கட்டுக்கோப்புக்குள் உருவாக்கும் ஒரு வகையான பிணைக்கும் அமைப்பு. இந்த பிணைப்பே மக்களின் நடத்தை மற்றும் அவர்களிடையே உள்ள உறவுகளை வடிவமைக்கிறது, அதன் அடிப்படையிலேயே ஒரு சமூகம் கட்டமைக்கப்படுகிறது. மனிதர்களுக்கிடையேயான இத்தகைய உறவுகள் சமூக மூலதனத்தின் மையத்தை உருவாக்கும் அளவுக்கு முக்கியம்வாய்ந்த ஒன்றாகும். இந்த கலாசார ஒற்றுமை ஒரு சமூகத்திற்கு அடிப்படையானது மற்றும் தீவிரமான இக்கட்டான நிலைகளில் இருந்து தப்பிக்க மிகவும் அவசியமான வழிகளில் ஒன்றாக அடிக்கடி குறிப்பிடப்படுகிறது.

ஒரு காலனித்துவ மூலோபாயமான பிரிவினை ற்னற பிரச்சினைக்கு எமது கவனத்தை திரும்பி, கலாச்சார மற்றும் சமூக உறவுகளுக்குள் அதைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான காலம் இது. அதன்படி, ஒரு காலனித்துவ சக்தி, அதன் பிளவு கொள்கைக்கு ஏற்ப, ஒரு சமூகத்தின் உறுப்பினர்களிடையேயான சமூக உறவுகளை எதிர்மறையாக பாதிக்கின்ற அல்லது மோசமடையச் செய்யும் போது, இலக்குவைக்கப்பட்டுள்ள நாட்டின் சமூகத்திற்கு எதிராக ஒரு அடிப்படை மற்றும் தீவிரமான நடவடிக்கையை மேற்கொண்டுள்ளது என்று நாம் கூறலாம். இங்கே, ஒரு சமூகத்தில், சமூக உறவுககளில் மற்றும் பிணைப்புகளில் மிக முக்கியமான பகுதி  எங்கே உள்ளது என்று நாம் கேட்கலாம். கல்வித்துறையில்? சந்தையில் கோருவோர் மற்றும் வழங்குவோர் இடையே? பாதுகாப்புப் படைகளில்? அரசியல் குழுக்களுக்கு இடையில்? மக்களுக்கும் அரசாங்கத்திற்கும் இடையில்?

மேற்கூறிய ஒன்றிலும் இதற்கு உரிய பதில் இல்லை. ஒரு சமூகத்தில் மிக முக்கியமான உறவு என்பது ஒரு ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையிலான உறவாகும். அடிப்படையில், இரு பாலினருக்கும் இடையிலான பிணைப்பு முறையாக உருவாக்கப்படாவிட்டால், நன்கு கட்டமைக்கப்பட்ட சமுதாயத்தை ஸ்தாபிப்பதற்கான அடிப்படையான குடும்பம் என்ற நிறுவனம் சரியாக தொடங்கப்படாது. காலனித்துவவாதி, அதன் பிளவு கொள்கையுடனும், அதன் சமூகவியல் பகுப்பாய்வு நுண்ணறிவின் சக்தியையும் பயன்படுத்தி, அதிகரிக்கும் பதற்றம் மற்றும் ஆண்-பெண் உறவின் முறிவு ஆகியவற்றில் கூடிய கவனம் செலுத்துவதில் ஆச்சரியமில்லை. இந்த இடைவெளி மிகவும் முக்கியமானது மற்றும் சக்தி வாய்ந்தது, அது உருவாக்கப்பட்டால், அது தன்னிச்சையாகவும் தொடர்ச்சியாகவும் தலைமுறையிலிருந்து தலைமுறைக்கு பதற்றத்தையும் ஒற்றுமையின்மையையும் ஏற்படுத்தும்.

காலனித்துவ கொள்கைவகுப்பாளர்கள் மற்றும் அவர்களுடன்  தொடர்புடைய ஊடகங்கள், தமது உண்மையான நோக்கங்களை மறைத்து, சமுதாயத்தில் நாகரிகம் அல்லது பெண்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடுவது போன்ற ஒரு மாயையை ஏற்படுத்திக்கொண்டிருக்கின்றன, இவை கவர்ச்சிகரமான சொற்களைக்கொண்ட வெறும் வெற்றுக் கோஷங்களே அன்றி வேறில்லை. ஆயினும் அவை ஆகர்ஷிக்கும் வண்ணமயமான முகமூடிகளைக் கொண்டு மறைக்கப்பட்டுள்ளன. ஹிஜாப் (முக்காடு) கலாசார மதிப்புள்ள நாடுகளில் பெண் மக்களை அரை நிர்வாணமாக்குவது போன்ற வழிகளில் மக்களின் தேசிய ஆடை மற்றும் ஆடைக் குறியீடுகளை மாற்றுவதற்கும் சிதைப்பதற்குமான முயற்சி  ஒரு எடுத்துக்காட்டு. இங்கே நாம் கேட்க வேண்டிய முக்கிய கேள்வி என்னவென்றால், பெண்களின் அரை நிர்வாணத்திற்கும் பெண்களின் உரிமைகளுக்கும் அல்லது சமூக முன்னேற்றத்திற்கும் என்ன தொடர்பு? ஒரு சமூகத்தில் மாற்றம் மற்றும் முன்னேற்றத்தின் நகரும் சக்திகளாக அறிவியலும் சமூகப் பொறுப்பும் வலியுறுத்தப்பட்டால், அவற்றுக்கும் பெண்களின் வெற்று முடி அல்லது கால்களுக்கும் என்ன தொடர்பு?

தர்க்கரீதியாக, எந்த தொடர்பும் இல்லை. திரும்பிப் பார்த்தால், ஹிஜாப் (இஸ்லாமிய உடைகள்) கொண்ட பல பெண்கள் உயர் கல்விப் பட்டங்களையும் சமூக அந்தஸ்தையும் அடைந்துள்ளனர் என்பது தெளிவாகிறது (நிச்சயமாக, கற்பனை அல்லது அரசியல் ஓவியத்துறை கலைஞர்கள் சுதேச நாகரிகத்தை மற்றும் பெண் உடல் மறைப்பை பெண்கள் மீதான ஆணாதிக்கத்தை நிறுவுவதற்கும் பராமரிப்பதற்கும் ஒரு கருவியாக விளக்க முற்படுகின்றனர்). எனவே, இந்த காலனித்துவ நடைமுறைக்கு மற்றொரு நோக்கம் தேடப்பட வேண்டும். காலனித்துவத்தின் இந்த செயல் ஒரு கலாச்சார செயல், இது பெண்-ஆண் உறவுகளை பாதிக்கும் என்பதால், அதை இந்த கோணத்தில் பார்க்க வேண்டும். இந்த வழியில் மற்றும் மேற்கண்ட முன்மொழிவுகளை கவனத்தில் எடுத்துக்கொள்வதானது பிரிவினை என்ற காலனித்துவத்தின் முக்கிய நோக்கத்துக்கு நம்மை இட்டுச் செல்லும். ஒரு சமூகத்தில் ஆண் மற்றும் பெண் உறவுகளுக்கு இடையில் கலாச்சாரப் பிரிவு நடைபெறுவதே பிரிவைத் தூண்டுவதற்கான மிகவும் பயனுள்ள மற்றும் அடிப்படை முறையாகும் என்பதை அவர்கள் நன்கு அறிவர். பெண்களின் அரை நிர்வாணம் மற்றும் சமூகம் முன்னர் ஏற்றுக்கொண்ட ஒரு கலாச்சாரத்தின் மதிப்புகளுக்கு எதிராக அவர்களை போராட வைப்பது சமூக உறவுகளில் குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது மற்றும் ஆடை விதிமுறைகளுக்கு ஒரு வகையான பயனற்ற சவாலை எழுப்புகிறது என்று முடிவு செய்யலாம்.

வரலாறு முழுவதும் சோகமான காட்சிகளை ஏற்படுத்திய இந்த சர்ச்சை, காலனித்துவத்தின் முக்கியமான செயல்பாடுகளில் ஒன்றாக உள்ளது; அதாவது ஒரு திட்டமிட்ட மோதலுக்கான சர்ச்சையை உருவாக்கி, சமூக கவனத்தை அதன்பால் திருப்பிவிடுவது. இந்த வழியில், காலனித்துவ-ஏகாதிபத்திய அநியாயங்களில் இருந்து கவனத்தை விலக்கி, ஆடை விதிமுறைகள் அல்லது அரை நிர்வாணம் முக்கிய பிரச்சினையாக பேசுபொருளாக்கப்படுகிறது.

உதாரணமாக, ஜனவரி 8, 1936 இல், பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ ஆட்சியால் பதவியில் அமர்த்தப்பட்ட ரிஸா கான் பஹ்லவி, ஈரானிய முஸ்லிம் பெண்கள் தங்கள் வீடுகளுக்கு வெளியே வருகையில் தலையை மறைத்தலை தடுத்தல் அல்லது சாடோர் (அபாயா) அணிவதைத் தடுக்கும் ஒரு சட்டத்தை இயற்றினார். இதன் விளைவாக, அநேக பெண்கள் தங்கள் கலாச்சாரத்தில் ஆர்வம் காட்டியதால் வீட்டில் இருந்து வெளியில் செல்வதை தவிர்த்தனர். தங்கள் மத-கலாச்சார அடையாளத்தை பாதுகாத்துக்கொண்டு ஹிஜாப்பில் தெருக்களில் செல்லும் மற்றவர்கள் காவல்துறையினரால் தாக்கப்பட்டனர், எனவே அவர்களை சமூக எதிரிகளாக கருதினர். இந்த கட்டாய சட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்ட  சிலர், சமூகத்தின் மதிப்பைக் கடைப்பிடிக்கும் ஏனைய குழுவினருடன் முரண்பட்டு, தூரமாகி இருந்தனர். இதன் விளைவாக குடிமக்கள் மத்தியில் இடைவெளி அதிகரித்து , சமூக மோதல்கள் இடம்பெற காரணமாய் அமைந்தது; இயற்கையாகவே சமூகத்தில் பிரிவின் தோற்றம் தலைகாட்டியது. இந்த சவால்களின் போது, தொடர்ந்து வந்த ஆண்டுகளில் சமூகத்தின் ஒரு பகுதியை இன்னொருவரிடமிருந்து பிரித்து தேசிய வெறுப்பை உருவாக்கிய பல சம்பவங்கள் நிகழ்ந்தன. ரிஸா ஷா பஹ்லவியின் மேற்கத்திய மற்றும் மதச்சார்பற்ற கொள்கைகளுக்கு எதிரான ஒரு வியக்கத்தக்க நிகழ்வு ஈரானின் மஷாத்தில் உள்ள இமாம் இமாம் ரெஸா பள்ளிவாசலில் 1935 ஆகஸ்ட் மாதத்தில் இடம்பெற்றது. இந்த சம்பவத்தில், பிரிட்டிஷ் நிறுவப்பட்ட ஷாவின் கலாச்சார எதிர்ப்புக் கொள்கைகளான ஹிஜாப் தடை போன்றவற்றை எதிர்த்து, இமாம் ரெஸா பள்ளிவாசலில் ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்ட ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட மக்கள், ரேசா கானின் படைகளால் கொடூரமாக கொல்லப்பட்டனர்.

இந்த சமூக விரோத மற்றும் கலாச்சார எதிர்ப்பு மூலோபாயம் ஈரானுக்கு தனித்துவமானது அல்ல. அல்ஜீரியா, துருக்கி, ஆப்கானிஸ்தான், மொராக்கோ, எகிப்து போன்றவற்றின் வரலாற்றைப் படித்தால், ஒவ்வொன்றும் இந்த சமூகங்கள் மற்றும் பிற இஸ்லாமியரல்லாத சமூகங்களில் கலாச்சாரப் போக்குகளை சீர்குலைக்க காலனித்துவவாதிகள் இரகசிய மற்றும் வெளிப்படையான முயற்சிகளைக் மேற்கொண்டிருந்தனர் என்பதைக் காட்டுகிறது. பிரிவினையைத் தூண்டும் காலனித்துவக் கொள்கை இன்னும் நடைமுறையில் உள்ளது என்பதையும், தீவிரமாகப் பின்பற்றப்படுவதையும் காலனித்துவ ஊடகங்களை நோக்கினால் புரிந்துகொள்ளலாம். இவை அனைத்தும் நிச்சயமாக ஒரு சமூகத்தின் மக்களைப் பிரித்து, அவர்களின் சக்தி காலனித்துவ போக்குகளுக்கு தடையாக இருக்காது என்பதுவே இதற்கு காரணமாகும்.

https://english.khamenei.ir/news/8255/Cultural-colonization-Reza-Khan-Pahlavi-and-the-banning-of